Wat begon met een simpele klik op een e-mailhandtekening in een mailtje dat Hanneke van me kreeg, liep uit op een samenwerking waarbij ik me weleens afgevraagd heb: hoe houd ik dit nog enigszins zakelijk? Op 13 mei jl. presenteerde Hanneke haar boek ‘Wat er ook gebeurt, Anne-Sophie’. Op LinkedIn schreef Hanneke er dit over: ‘Ik kijk terug op een intense, emotionele en gedenkwaardige middag. De eerste exemplaren van het boek heb ik uitgereikt aan onze twee zonen Jappe en Abe. Voor hen scheef ik in eerste instantie dit boek en het voelde goed om hen het verhaal over hun grote zus (die altijd zes jaar zal blijven) te overhandigen.’

Boeit, bindt en beweegt

Hanneke (die ook fotograaf is) en ik trokken afgelopen jaar intensief op, veelal online. Ik begeleidde Hanneke bij de creatie van haar boek over dochter Anne-Sophie, die op 13 mei 2007 op 6-jarige leeftijd overleed. Ik dacht conceptmatig mee: hoe wordt het een boek dat de lezer boeit, bindt en beweegt? Ook redigeerde ik de kostbare brieven en dagboekfragmenten die Hanneke schreef tijdens het leven van Anne-Sophie. En ik stelde vragen, veel vragen, vooral in de kantlijn van het boekdocument in Dropbox.

Pijn

Er is nog veel meer over te vertellen, over hoe Hanneke opnieuw rouwde tijdens onze samenwerking, ik mezelf schuldig voelde als ik toch doorvroeg over die pijn. Maar ook over hoe Hanneke groeide in wilskracht en zelfvertrouwen om echt te gaan voor het boek. Tijdens de boekpresentatie zei ik dit tegen Hanneke: ‘Je missie is meer dan geslaagd, samen met God ‘beklom jij de hoogste muur’, zoals in Psalm 18 staat. En jij zult de eerste zijn om onze Heer daarvoor alle dank te geven.’ 🩷🤍❤️